Eşimin namaza gidişiyle birlikte evdeki bu değişik hava (camiye namaza gitme) bayramın hikmeti hakkında düşünüyorum.
''Bugün bayram erken kalkın çocuklar'' deniliyor ama ben uyandırmak istemiyorum onları. Sabahın sessizliğini içime çekmek istiyorum.
Kalkıp kurbanlığımızın yanına gidiyorum, her bayram yapıyorum bunu. Kurbanlığımızın boynunu, sırtını sıvazlıyorum. Yanağımı yanağına yaslıyorum, gönülden gönüle konuşuyorum onunla. ''Ne şerefli bir iş Allah için kurban olmak '' diyorum. ''Milyarlarca hayvanın içinden bir kısmına nasip oluyor kurban bayramında kurban edilmek'' diyorum. İçim acıyor canı yanacağı için. Ama nasıl olsa her canlı ölümü tatmayacak mı? Ölümlerin en güzeli de bu!
Sanki onlar da hissediyorlar. Sessiz oluyorlar bayram sabahı. Dün meleyip dururken bugün sessiz ve âsude duruyorlar. Kümesteki tavuklar bile sessiz bugün. Kuşlar da cıvıldaşmıyor...
Efendimiz sallallahü aleyhi vesellem kızı Fatıma radyallahü anhüma'ya şöyle demiş: ''Kalk kurbanının yanında hazır bulun! Çünkü onun dökülecek ilk damla kanı ile birlikte işlemiş olduğun bütün günahların bağışlanacaktır.''
Bu hadisi duyduğum günden beridir ben de böyle yapıyorum. Hatta eşimin hayvanı kesmesine yardım ediyorum. Hayvanın ayaklarını tutuyorum. Fışkıran kanla birlikte şiddetli soluk sesini içim acıyarak izliyorum. Bütün bunları seyretmeye Allah emrettiği için katlanabiliyorum. Keçinin ayaklarını tutarken bütün gücümü harcıyorum. Öyle bir kuvvetle silkeleniyor ki...
Allah cc. kurban ibadetiyle acıma duygularımızı geliştiriyor, diyorum. Eşimin ''Kurban keserken besmele çekilmiyor'' sözü aklımda, gönlümde onlarca ünlem oluşturuyor. Çok merhametli Allah (Rahman ve rahim olan Allah'ın adıyla) sözünü neden söyletmiyor. Biliyorum ki Allah herkesten daha çok acıyor.
Efendimiz sallallahü aleyhi vesellem savaştan döndüğü birgün kızına kılıçlarını yıkamasını söylemiş. O kılıçlar az önce insan öldürdüler. Üzerlerindeki kan insan kanı. Ve onları yüreği rikkatli kızına yıkatıyor...
Teslime Gülsen Nurdoğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder