SEN OLMASAN...

                 SEN OLMASAN...

                 Sen olmasan açamıyorum cennetin kapısını...Sen olmasan dua edemiyorum Allah'a...okuyamıyorum, ağlayamıyorum, gülemiyorum sensiz...
                Sen olmasan Kur'an'ın ayetleri bu kadar geniş açılmıyor bana. Umman umman gezemiyorum sensiz. Ufuklar sonsuz olmuyor sen olmazsan!!!

                Bir çocuğun gülüşündeki güzelliği göremiyorum. Şivesi bozuk bir dili seninle birlikte dinlersem, kirli nasırlı ellere seninle bakarsam, yokluğu, yoksulluğu seninle yaşarsam güzel oluyor. Sümüklü çocuklar, hasta benizler, bakımsız saçı dağınık kızlar, ayakta zor duran ihtiyarlar seninle baktığımda içime merhamet dolduruyor. Seninle herşey manaya eriyor, seninle her acı yaşanılabilir oluyor.
               Seninle bakıyorum yıldızlara geceleyin. Rahman'la konuşuyorum onları seyrederken. Neler söylüyor o yıldızlar bana neler...Onlar sonsuzluğu çağrıştırıyor; yazdığım satırların sonundaki noktalar gibi bitmez tükenmez yıldızlar...

              Rahman'la konuşuyorum onları seyrederken; Efendimiz sallallahü aleyhi vesellem'in yağmur yağarken mübarek başını açıp: ''Sen Rabbimin katından geliyorsun'' dediğini hatırlıyorum ve yıldızlarla konuşuyorum işte ben de...
              Perdeler kalkıyor aramızdan, bir uykudan uyanır gibi silkeleniyorum; ne alemler sığdırmışım ben, seninle benim arama...
              Perdelerin kalkması bitirmiyor içimdeki duyguları. Gerçeğin yalın ve katıksız yüzüyle karşılaşıyorum. ''O HER ÇEŞİT YARATMAYI BİLENDİR'' diyorum tebessüm ederek. Yakınlık daha bir başka yakıyor içimi. Gerçeği sevmeyi öğreniyorum.


                                                                                    Teslime Gülsen Nurdoğan