HASBİHÂL...
Allah'ın selamı rahmeti üzerinize olsun,Allah cc. sizi hayırlara erdirsin, sağlık sıhhat versin, gözünüzü gönlünüzü sevinçlerle doldursun!
Neler yapıyorsunuz, nasıl geçiyor günler, iyi misiniz? Keyifli günlerinizde misiniz, yoksa başınızda bir bela, sıkıntı mı var? Olsun, sıkıntı da güzeldir, hastalık, borçluluk.. güzeldir. Dert güzeldir, hep güzel olduğunu söylemiş büyükler: 'Derdim bana derman imiş' demiş Yunus Emre. Güzel ki böyle söylüyor. Gün gelecek rahatlık zamanı da olacak. Eğer sıkıntı olmasaydı rahatın kıymetini anlayamazdık.İnanıyorsunuz değil mi buna?
Hayat bana ne sunduysa kahve gibi yudumluyorum, şifa niyetine, Rabbimin aşkına. Bazı ayetler var Kur'an'da, Allah herşeyi ölçü ile indirmiştir, eğer öyle olmasaydı herşeyi bol bol verseydik azar, yoldan çıkarlardı, mealli ayetler.. Gördüm, tatdım, biliyorum. 'Hoştur bana Senden gelen' demişler. Hilât, kefen ayırdetmemişler. Anladım bunları ve kahve gibi yudumluyorum Rab'den gelenleri.:)
Gün geliyor ilme düşüyorum; evimin sessizliğini çok kıymetli bir nimet olarak algılıyorum; okumam lazım Kur'an'a dair ne varsa, tefsir, hadis, yorumlar.. diyorum,sonsuz bir tad alıyorum. Bu ilme düşkünlüğüm geçiverecek diye korkuyorum, bu gönül böyle aşıkken doyasıya okuyup ağlayayım diyorum. Elinizde değil mi isterseniz hep okursunuz, devam edersiniz, derseniz cevap olarak size; elimde değil, diyorum. 'Allah dilemeyince siz dileyemezsiniz' hakikatını kaç kez yaşadım. Ben istesem de olmuyor. Bir öğrenci ders çalışması gerektiğini, iyi bir okul kazanmanın bu sayede olduğunu çok iyi bilir ama 'canım çalışmak istemiyor, kendimi derse veremiyorum' da der. Öyle bir şey sanırım...
Gün geliyor muhabbete düşüyorum. Doyasıya ziyaretleşmek istiyorum. Dostlar kazanmak istiyorum. Dostlarımla hasbihal etmek istiyorum. Gönüller fethetmek istiyorum, kırmış olabileceğim kimselerin tesbitini yapıyorum; onları yeniden kazanmaya çalışıyorum. Kıyıda köşede unuttuklarım olacaktır diyor, duaya sarılıyorum habire: 'Kırık bir gönül koymayayım geride, bana yardım et Allah'ım' diyorum. Bilerek kimseyi kırmam kolay kolay ama bilmeden, farkına varmadan incittiğim insanlar olabilir diye çok korkuyorum. Kul hakkından çok korkuyorum, sadece insan değil bir canı incitmekten, belki bir böceği ezmekten, bir hayvanın canını yakmaktan korkuyorum fakat herşeye rağmen hala hodbin, hoyrat biri olduğumu düşünüyorum. Son kararı onlar verecekler, o incittiğimi düşündüklerim ve en üstte Allah benim hakkımda hükmünü verecek. Benim elimden geleni yapmam lazım. Öyle değil mi?
Bazan içi boşalmış, ruhu boşalmış taş gibi katı olduğumu hissediyorum. Bunca bilgiler nereye gitti diyorum, o gözyaşları nereye gitti, o rikkatli yüreğim nerde? Ben böyle olmasını hiç istemedim ki..! N'oldu bana, ben ne günah işledim Allah'ım, diyorum. 'Herşey birdenbire oldu' diyor Orhan Veli..Birdenbire nasıl oluyor bu böyle. 'Hak bir gönül verdi bana Ha demeden hayran olur' diyen Yunus Emre. Bazan da o gönlünün bir Firavun, bir Haman olduğunu söylüyor. Vallahi onlar da yaşamış benim yaşadıklarımı..:))
Hep kendimden bahsediyorum, ayıp oluyor. Siz de bir şeyler söyleyin, yorum yazın heri..:) Çorumlu gibi oldum.:)
Yok yok ben Adana'lıyım. Aslında Kahramanmaraş'ın Andırın ilçesinin bir köyünde doğdum, bazan orda büyüdüm. Yani yaz tatili, yarıyıl tatili vs. İlk ve ortaokulu da yatılı okuduğum için..Fakat şimdi Osmaniye'nin Kadirli ilçesinde oturuyorum. Lise 2. sınıftan beridir burdayım. Şu anda 42. yaşımın içindeyim. E nereliyim ben şimdi size sorayım? Ne önemi var nereli olduğumuzun boşverin.:) Buralıyız işte, birlikteyiz.:)
Yazıyı uzun tutmamak lazımmış. Blog yazarları öyle söylüyor. Şimdiden usandırmayayım sizi. Bloguma bakar geçersiniz sonra. Diğer başka konular üzerinde görüşmek dileğiyle. Yorumlarınızı bekliyorum...Hoşçakalın. Allah cc.'ün selamı rahmeti üzerinize olsun tekrar.
Teslime Gülsen Nurdoğan
Allah'ın selamı rahmeti üzerinize olsun,Allah cc. sizi hayırlara erdirsin, sağlık sıhhat versin, gözünüzü gönlünüzü sevinçlerle doldursun!
Neler yapıyorsunuz, nasıl geçiyor günler, iyi misiniz? Keyifli günlerinizde misiniz, yoksa başınızda bir bela, sıkıntı mı var? Olsun, sıkıntı da güzeldir, hastalık, borçluluk.. güzeldir. Dert güzeldir, hep güzel olduğunu söylemiş büyükler: 'Derdim bana derman imiş' demiş Yunus Emre. Güzel ki böyle söylüyor. Gün gelecek rahatlık zamanı da olacak. Eğer sıkıntı olmasaydı rahatın kıymetini anlayamazdık.İnanıyorsunuz değil mi buna?
Hayat bana ne sunduysa kahve gibi yudumluyorum, şifa niyetine, Rabbimin aşkına. Bazı ayetler var Kur'an'da, Allah herşeyi ölçü ile indirmiştir, eğer öyle olmasaydı herşeyi bol bol verseydik azar, yoldan çıkarlardı, mealli ayetler.. Gördüm, tatdım, biliyorum. 'Hoştur bana Senden gelen' demişler. Hilât, kefen ayırdetmemişler. Anladım bunları ve kahve gibi yudumluyorum Rab'den gelenleri.:)
Gün geliyor ilme düşüyorum; evimin sessizliğini çok kıymetli bir nimet olarak algılıyorum; okumam lazım Kur'an'a dair ne varsa, tefsir, hadis, yorumlar.. diyorum,sonsuz bir tad alıyorum. Bu ilme düşkünlüğüm geçiverecek diye korkuyorum, bu gönül böyle aşıkken doyasıya okuyup ağlayayım diyorum. Elinizde değil mi isterseniz hep okursunuz, devam edersiniz, derseniz cevap olarak size; elimde değil, diyorum. 'Allah dilemeyince siz dileyemezsiniz' hakikatını kaç kez yaşadım. Ben istesem de olmuyor. Bir öğrenci ders çalışması gerektiğini, iyi bir okul kazanmanın bu sayede olduğunu çok iyi bilir ama 'canım çalışmak istemiyor, kendimi derse veremiyorum' da der. Öyle bir şey sanırım...
Gün geliyor muhabbete düşüyorum. Doyasıya ziyaretleşmek istiyorum. Dostlar kazanmak istiyorum. Dostlarımla hasbihal etmek istiyorum. Gönüller fethetmek istiyorum, kırmış olabileceğim kimselerin tesbitini yapıyorum; onları yeniden kazanmaya çalışıyorum. Kıyıda köşede unuttuklarım olacaktır diyor, duaya sarılıyorum habire: 'Kırık bir gönül koymayayım geride, bana yardım et Allah'ım' diyorum. Bilerek kimseyi kırmam kolay kolay ama bilmeden, farkına varmadan incittiğim insanlar olabilir diye çok korkuyorum. Kul hakkından çok korkuyorum, sadece insan değil bir canı incitmekten, belki bir böceği ezmekten, bir hayvanın canını yakmaktan korkuyorum fakat herşeye rağmen hala hodbin, hoyrat biri olduğumu düşünüyorum. Son kararı onlar verecekler, o incittiğimi düşündüklerim ve en üstte Allah benim hakkımda hükmünü verecek. Benim elimden geleni yapmam lazım. Öyle değil mi?
Bazan içi boşalmış, ruhu boşalmış taş gibi katı olduğumu hissediyorum. Bunca bilgiler nereye gitti diyorum, o gözyaşları nereye gitti, o rikkatli yüreğim nerde? Ben böyle olmasını hiç istemedim ki..! N'oldu bana, ben ne günah işledim Allah'ım, diyorum. 'Herşey birdenbire oldu' diyor Orhan Veli..Birdenbire nasıl oluyor bu böyle. 'Hak bir gönül verdi bana Ha demeden hayran olur' diyen Yunus Emre. Bazan da o gönlünün bir Firavun, bir Haman olduğunu söylüyor. Vallahi onlar da yaşamış benim yaşadıklarımı..:))
Hep kendimden bahsediyorum, ayıp oluyor. Siz de bir şeyler söyleyin, yorum yazın heri..:) Çorumlu gibi oldum.:)
Yok yok ben Adana'lıyım. Aslında Kahramanmaraş'ın Andırın ilçesinin bir köyünde doğdum, bazan orda büyüdüm. Yani yaz tatili, yarıyıl tatili vs. İlk ve ortaokulu da yatılı okuduğum için..Fakat şimdi Osmaniye'nin Kadirli ilçesinde oturuyorum. Lise 2. sınıftan beridir burdayım. Şu anda 42. yaşımın içindeyim. E nereliyim ben şimdi size sorayım? Ne önemi var nereli olduğumuzun boşverin.:) Buralıyız işte, birlikteyiz.:)
Yazıyı uzun tutmamak lazımmış. Blog yazarları öyle söylüyor. Şimdiden usandırmayayım sizi. Bloguma bakar geçersiniz sonra. Diğer başka konular üzerinde görüşmek dileğiyle. Yorumlarınızı bekliyorum...Hoşçakalın. Allah cc.'ün selamı rahmeti üzerinize olsun tekrar.
Teslime Gülsen Nurdoğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder