14 Ekim 2012 Pazar


                                           TEFEKKÜR


              Ne zaman başımı yastığa koysam uykunun o en demli yerinde ölümü düşünüyorum. Bir on- onbeş dakkalık uyku böyle geçiyor.
              Ölüm muhakkak olacak. Ne zaman, nerde, nasıl derken onunla karşılaşacağım...Kendimi sorgulayıp duruyorum; şunu şöyle yapsaydım daha iyi olurdu.. şunu şöyle etmesem daha iyi olacak.. Ben bunu niye böyle yapıyorum?.. Asla kendimi istediğim çizgiye getiremedim. Benden ancak bu kadar adam olur, diyorum sonra.. Ben adam olmam da diyorum. Kotam dolmuş galiba, burdan öteye bir santim ilerleyemiyorum,diyorum. Efendimiz sallallahü aleyhi vesellemin ''Bir dağın yer değiştirdiğini duyarsanız inanın ama bir insanın huyunu değiştirdiğini duyarsanız inanmayın'' hadis-i şerifini düşünüyorum.
               Kur'an'ı baştan sona taradım emin olun. Sevgili Peygamberimiz sallallahü aleyhi vesellemin şerefli ömr-ü hayatını inceleyerek, irdeleyerek, ağlayarak hayranlıkla okudum. Onu okurken ahd-ü peymân ettim düzeleceğim diye. Yani ben de bu güzel huylarla huylanacağım, dedim. Hiç mi bir şey almadım? Aldım tabi. Hem de çok iyi olduğum günlerim oldu. Şimdi de çok kötü değilim. Bazan kendime hayran olduğum da oluyor...))  şu çirkin karakterli insanları gördüğümde. Çirkin düşünceler, kin ve nefret dolu olanları, kimseyi sevmeyenleri, hiç doymayanları gördükçe, ben ne kadar asil huylar taşıyormuşum da diyorum.
              Ama ben şunu söylemek istiyorum. O güzel Kur'an'ı ayet ayet hece hece okurken durur düşünürüm. Manaların güzelliğinde ağlıyorum çünki ağlamamak mümkün olmuyor. Mealleri bitirdim, tefsirleri de tek tek devirmeye çalışıyorum. Elmalılı Hamdi Yazır'ın Kur'an  tefsirinden sonra şimdi de İbn-i Kesir tefsirine başladım. Ah anlamak çok güzel. Kur'an'ı okurken hakkıyla anlamak bile çok büyük nimettir. Ama anlıyorum ki insanın huyunu değiştirebilmesi koca bir kayadan nokta kadar bir parça kopartmak gibi...
              Bu yazıyı bir kuşluk vakti dinlenmesi için başımı yastığa koyup gene o on- onbeş dakkalık bir uyku sonrasında yazıyorum. Hayır mutluyum. Uykularım kâbus değil emin olun. Bu bir tefekkür. Bir insan uyku anında nasıl tefekkür eder derseniz okuyan düşünen insanlar bunu çok iyi bilir. Neyle hemdemseniz uykularınızda da onunla hemdem olursunuz.
                                                                   
                                                                                  Teslime Gülsen Nurdoğan

                                                             


Hiç yorum yok: